کد مطلب:148524 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184
نذر برای سلامتی حسن و حسین و شأن اهل بیت
حسن و حسین علیهماالسلام زمانی (در دوران كودكی) بیمار شدند، امام علی علیه السلام نذر كردند كه اگر آنها خوب شدند به شكرانه آن، سه روز روزه بگیرند.
پس از مدتی، خداوند آنها را شفا داد، افراد خانواده (علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام) همگی روزه گرفتند تا نذر خود را ادا نمایند.
در خانه ی علی علیه السلام غذایی نبود، علی علیه السلام از مردی یهودی سه من جو قرض كرد، فاطمه علیهاالسلام یك سوم آن را آرد نمود و نان پخت، هنگام افطار بینوای گرسنه ای در خانه آمد، آنها همه غذای خود را به او دادند، روز دوم یك سوم دیگر را آرد كرد ه و نان تهیه كرد، هنگام افطار یتیمی آمد، آنها غذای خود را به او دادند، روز سوم، بقیه ی جو را آرد كرد و نان پخت هنگام افطار، اسیر درمانده ای به در خانه آمد، آنها غذای خود را به او دادند و در این سه شب با آب افطار كردند.
روز چهارم علی علیه السلام و حسن و حسین علیهماالسلام كه بر اثر گرسنگی، آثار ضعف از آنها دیده می شد نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رفتند، وقتی كه
پیامبر صلی الله علیه و آله نور دیده هایش را چنان دید، بی اختیار اشك در چشمش حلقه زد، در همین هنگام جبرئیل علیه السلام به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد و سوره دهر را در شأن ایثار و فداكاری بی نظیر آنها از درگاه خدا آورد.
كه ترجمه قسمتی از آیات 8 تا 10 سوره ی دهر چنین است:
«آنان برای خشنودی خدا غذای خود را (با آنكه خودشان به آن نیاز دارند) به فقیر و یتیم و اسیر می دهند - و می گویند ما برای خشنودی خدا به شما غذا می دهیم و از شما امید پاداش و تشكر نداریم - ما از روی ترس داریم كه قیافه ی گنهكاران در آن روز، در هم كشیده شده است و آثار رنج از چهره هایشان پدیدار می باشد.» [1] .
به این ترتیب می بینیم حسن و حسین علیهماالسلام در دوران كودكی دوش به دوش پدر و مادر، در سخت ترین شرایط، دیگران را بر خود مقدم می دارند.
پس از مدتی، خداوند آنها را شفا داد، افراد خانواده (علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام) همگی روزه گرفتند تا نذر خود را ادا نمایند.
در خانه ی علی علیه السلام غذایی نبود، علی علیه السلام از مردی یهودی سه من جو قرض كرد، فاطمه علیهاالسلام یك سوم آن را آرد نمود و نان پخت، هنگام افطار بینوای گرسنه ای در خانه آمد، آنها همه غذای خود را به او دادند، روز دوم یك سوم دیگر را آرد كرد ه و نان تهیه كرد، هنگام افطار یتیمی آمد، آنها غذای خود را به او دادند، روز سوم، بقیه ی جو را آرد كرد و نان پخت هنگام افطار، اسیر درمانده ای به در خانه آمد، آنها غذای خود را به او دادند و در این سه شب با آب افطار كردند.
روز چهارم علی علیه السلام و حسن و حسین علیهماالسلام كه بر اثر گرسنگی، آثار ضعف از آنها دیده می شد نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رفتند، وقتی كه
پیامبر صلی الله علیه و آله نور دیده هایش را چنان دید، بی اختیار اشك در چشمش حلقه زد، در همین هنگام جبرئیل علیه السلام به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد و سوره دهر را در شأن ایثار و فداكاری بی نظیر آنها از درگاه خدا آورد.
كه ترجمه قسمتی از آیات 8 تا 10 سوره ی دهر چنین است:
«آنان برای خشنودی خدا غذای خود را (با آنكه خودشان به آن نیاز دارند) به فقیر و یتیم و اسیر می دهند - و می گویند ما برای خشنودی خدا به شما غذا می دهیم و از شما امید پاداش و تشكر نداریم - ما از روی ترس داریم كه قیافه ی گنهكاران در آن روز، در هم كشیده شده است و آثار رنج از چهره هایشان پدیدار می باشد.» [1] .
به این ترتیب می بینیم حسن و حسین علیهماالسلام در دوران كودكی دوش به دوش پدر و مادر، در سخت ترین شرایط، دیگران را بر خود مقدم می دارند.
[1] مجمع البيان، ج 1، ص 404.